Wees niet eigenwijs

20 okt Wees niet eigenwijs

Dit is een getuigenis van toen ik net een paar maanden in de kerk zat. Ik was bekeerd en kwam graag in de kerk (niet in Grace) maar had nog geen waterdoop of doop in de Heilige Geest ontvangen. Ik was nog volop aan het leren omdat ik totaal zonder geloof was opgegroeid. Wel had ik al 2 jaar lang de bijbel doorgelezen voordat ik in de kerk kwam. Dus ik had een bepaalde basis kennis, maar moest hier en daar nog flink bijgespijkerd worden.

Ik zat op een zondag avond in de kerk, er was een gastspreker die zou komen vertellen over de Heilige Geest. Dit leek mij een zeer interessant onderwerp, omdat je in het Nieuwe Testament zo’n enorm verschil ziet tussen geloven voordat en nadat de Heilige Geest in mensen levens kwam. Ik was hongerig om de wonderen van God ook in mijn leven en om mij heen te zien.

De man begint te praten en dan blijkt dat hij het niet zozeer over de doop in de Heilige Geest gaat, maar over de tongentaal. En dan ook alleen over de tongentaal! Dit vond ik nou helemaal niet interessant en  de meest vreemde gave van de Heilige Geest. Ja misschien handig als je de zending in wil, maar dit had voor mij op dit moment geen enkele relevantie, dacht ik.
Hij was een buitenlander en sprak in het Engels en werd dus ook vertaald. Het ging dus ook nog eens heel langzaam.  Ik zat daar dus stevig te balen en in mijzelf te mopperen, niet blij dat ik hiervoor op zondagavond naar de kerk gekomen was. In mijn “oneindige wijsheid” van jong bekeerde 20-er was dit één gigantisch verspilde avond!

Eindelijk was de man klaar! Maar dan doet hij een oproep om iedereen die de tongentaal wil ontvangen naar voren te laten komen. Onze predikant vertaalde dit echter met: “iedereen die de doop in de Heilige Geest wilde ontvangen.”
Ik zat die avond naast Tante Corine, die mij als jong gelovige een beetje begeleidde. Zij stoot mij aan: “De doop in de Heilige Geest, is dat niks voor jou?”  Nou, die doop was ik wel in geinteresseerd, maar de spreker had de tongentaal aangeboden, dat was iets anders!  Maar tante Corine volgt engels niet zo goed, dus die ging af op de Nederlandse vertaling.

Ik schoorvoetend toch maar naar voren. Ik heb daar letterlijk staan bidden: “Heer, die doop in de Heilige Geest wil ik wel, maar laat die tongentaal maar zitten!”
De man legt ons één voor één de handen op en bid voor ons. Wij moeten onze handen ophouden om te ontvangen en beginnen met de Heer te danken.

In mijn chagerijnige staat vond ik ook dat stom: bedanken voor iets wat ik nog niet ontvangen heb?! (danken in geloof dat je het gaat ontvangen was voor mijn nog onbekend). Maar ik stond daar braaf te papagaaien: “Dank u Heer, Dank u Heer” (dit is stom! ) Ineens sla ik over naar het Engels “Thank you Lord, Thank you Lord” ( Hee apart! Of toch niet, de man heeft net een uur engels tegen ons  staan kletsen en engels is voor mij een 2^e taal). En ineens, tot mijn grote schrik begint mijn tong te gymnastieken en sta ik als een kind dat doet of hij een vreemde taal spreekt te brabbelen. Van verbijstering klap ik mijn mond dicht. Begint de gastspreker gelijk tikjes op mijn hoofd te geven: “Doorgaan, doorgaan!” Dus ik open braaf mijn mond weer en brabbel verder.
“Shoot, hele avond niet opgelet en nu heb ik die stomme tongentaal en geen idee wat ik er mee moet!”
Ik ben in shock terug gelopen naar mijn stoel. Tante Corinne vroeg verwachtingsvol: “en?”
“Uh, ja. Ik heb het wel geloof ik.”  En toen eerlijk: “Ik heb alleen niet zo goed opgelet, wat moet ik nu met die tongentaal?”
Haar advies: “Gewoon veel gebruiken bij het bidden, dat gaat je kracht geven.”

Dat is een uitstekend advies gebleken, dat ik nog altijd veel gebruik. Bij onverwachte situaties of gebeurtenissen is mijn standaard reactie: “Eh… Heer, en nu?” en dan begin ik in tongen te bidden, geheel automatisch zonder dat ik daar bij na hoef te denken. Zonder uitzondering krijg ik altijd een idee over wat te doen en nog voor ik het antwoord heb krijg ik altijd gelijk al kalmte zodat ik open kan staan voor het antwoord.
Deze ervaring leerde mij dus al heel vroeg in mijn geloof: “Ook als je denkt dat je alles wel weet / het beter weet: Let op!  Want voor je het weet krijg je een overhoring van God!

De diepere betekenis die God hiermee had bleek een maand later. Er kwam een doopdienst aan en ik had mij opgegeven omdat ik overtuigd was en wist dat dit Gods weg voor mij was. Maar… ik woonde op dat moment samen met een ongelovige man. Dus ontstond de discussie of ze mij op dat moment wel konden dopen.
Ik in paniek, wat ik wist zeker dat God dit van mij vroeg. Ik Tante Corinne opgebeld. Ik weet niet of zij het de leiding van de gemeente in herinnering heeft gebracht, of God zelf. Maar Hij leidde mijzelf in ieder geval naar Handelingen 10:46-48 …Toen merkte Petrus op: Zou iemand het water kunnen weren om dezen te dopen die evenals wij de Heilige Geest hebben ontvangen? En hij beval het te dopen in de naam van Jezus Christus.

Hij wist al dat mijn doop een discussiepunt zou worden en had de weg al voor mij vrijgemaakt. Voor mij leek het alsof de beer nog op de weg stond, maar het was nog maar een schaduw en met het licht van Gods Woord was die zo verdwenen. Binnen een paar maanden kwam mijn vriend ook tot geloof, liet zich dopen en nog datzelfde jaar zijn we in die kerk ook getrouwd.

Geschreven door: Monica