Hoe vervult liefde de wet? Deel 2

01 dec Hoe vervult liefde de wet? Deel 2

We waren bezig met de liefde en hoe de liefde de vervulling van de wet is.
Galaten 5:14 Want de gehele wet is in één woord vervuld, in dit: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.
En wat is liefde dan, hoe ziet deze er wel, of juist niet uit? We waren al tot de conclusie gekomen dat het vooral gaat om je motivatie achter je daden. En dat het begrijpen van de liefde die God voor je voelt en de liefde voor jezelf ook noodzakelijke onderdelen zijn van dit hele proces. We gaan nu verder waar we in 1Korinthe 13 gebleven waren.

1 Korintiërs 13:4 De liefde is lankmoedig (geduldig), de liefde is goedertieren (vol van goedheid), zij is niet afgunstig, de liefde praalt niet (ijdel), zij is niet opgeblazen, (trots)
De liefde is geduldig. En is dat in deze tijd niet een hele lastige? We hebben zo’n instant maatschappij. De vergelijking met 30 jaar terug is enorm!
De winkels waren nog dicht op zondag en door de week sloten ze om 5 uur of 6 uur, mobieltjes waren nog zeldzaam en die er waren, waren echt alleen telefoon. Bijna niemand had een computer in huis. Sterker nog, computers begonnen in kantoren net op te komen. Als je mensen wilde bellen, moest dit met een telefoon met een draadje en dat kon best heel duur worden als je ver weg wilde bellen. Ik zat in die tijd in Australië, en het enige contact met thuis waren brieven die er weken over deden, of een telefoontje dat niet te betalen was: 5 gulden per minuut! E-mail bestond nog niet, laat staan skype of zoom!
Toen ik het jaar ervoor in de supermarkt werkte, had ik geen lopende band en scan kassa, maar een plankje waar de boodschappen op gezet werden en een kassa waar ik bedrag voor bedrag zelf in moest toetsen, domweg een wat grotere rekenmachine. Je had hierdoor ook nog echt de tijd bij de kassa en praatjes met klanten. Mensen stonden nog in de rij zonder klagen, kletsten onderwijl een beetje met elkaar. En omdat er minder kassa’s waren, konden die rijen vooral op zaterdag best wel lang worden! En als je op zaterdag voor 5 uur iets vergeten was, dan had je pech, maandag om 9 uur was je weer aan de beurt. Betalen gebeurde nog met fysiek geld dat je eerst bij een bank moest ophalen. Er waren toen al geldautomaten, maar veel mensen wantrouwde die nog en liepen liever naar binnen om aan het loket geld te halen. In de stad was het al meer gewoon, maar ik groeide op in de polder, daar duurde dat soort dingen wat langer.
We zijn zo gewend dat we tegenwoordig ook ’s avonds en op zondag boodschappen kunnen doen, sterker nog, in de laatste 2 jaar kun je het zelfs op elk moment thuis bezorg krijgen, hoef je voor een noodboodschap niet eens meer de deur uit! Via je mobiel bestel en betaal je, in een paar minuten geregeld en door sommigen binnen een uur bezorgd.
Als mensen je via de e-mail een vraag stellen, zijn ze soms beledigd dat je een dag later pas antwoord, alsof ze recht hebben op een antwoord binnen een uur! Sorry, maar niet iedereen zit de hele dag achter zijn computer of heeft mail op zijn telefoon!

Je had vroeger natuurlijk ook ongeduldige mensen, maar de maatschappij als geheel is zoveel minder geduldig geworden, waarschijnlijk omdat mensen op zoveel verschillende plekken minder geduld nodig hebben. En marketing speelt daar op in: Een winkel die sneller kan leveren, krijgt meer klanten.
Dit zijn allemaal voorbeelden van geduld met betrekking tot tijd, maar het lijkt wel alsof doordat die vorm weg valt, er ook op andere gebieden minder tolerantie is. Vroeger konden vrienden flinke discussies hebben, over politiek of geloof, maar het waren vrienden en de verschillen in visie werden bediscusieerd, maar uiteindelijk ook gerespecteerd en men bleef vrienden. Hoe vaak zie je nu dat mensen het niet met elkaar eens zijn en de vriendschap dat niet overleefd. Mensen willen alleen nog mensen om zich heen die het met hen eens zijn.
En dat terwijl we zo’n persoonlijk God hebben, die met iedereen op zijn eigen niveau en eigen manier dealt. Er zijn momenten dat God mij in een moment van iets genas en er zijn tijden geweest dat ik via dokters moest. En beiden hadden op dat moment een functie in de groei van mijn geloof. En kijk naar de verschillende verhalen van genezingen van blinden door Jezus: de één geneest op een woord, de ander krijgt modder op zijn ogen en moet die gaan afwassen en de derde heeft 2x genezing nodig, omdat zijn genezing na de 1e keer nog niet volledig is! God geeft een ieder wat hij nodig heeft, wie zijn wij dan om te oordelen over wat iemand van God ontvangt en hoe?

God geeft verschillende gaven in de gemeente, maar dat levert ook verschillende visies op. Een leraar en evangelist zullen dingen nooit hetzelfde verwoorden, zullen verschillende dingen onderwijzen. Een herder en een apostel zullen verschillen in visies hebben over het leiden van een gemeente. En zeggen we juist niet dat dit ook de bedoeling is? We hebben die verschillen nodig, om tot het besef van de volheid van God te komen. Iedere bediening in de gemeente verlicht een ander aspect van onze God. Ieder karakter belicht een ander aspect van onze God. En toch is er zo vaak strijd en oordeel omdat geloof voor de één anders ingevuld wordt dan door de ander. Zouden we wat meer geduld met elkaar hebben als we er stil bij staan dat iedere visie, ieder karakter, dat niet overeenkomt met dat van ons, een aspect van God is dat we nog niet zo goed kennen? Snappen we nu waarom liefde geduldig is?

De liefde is goedertieren (vol van goedheid)
De volgende: Goedheid, wat is dit eigenlijk? Wat bedoelen we als we iemand een goed mens noemen? Als ik ervan uitga dat het niet omschreven wordt door de woorden die in dit hoofdstuk genoemd worden, kom ik uit bij een eerlijk en rechtvaardig mens. Iemand die eerlijk, rechtvaardig en betrouwbaar om gaat met de mensen om zich heen. En aangezien we het over Gods kwalificaties hebben, neem ik aan dat dit de houding zou moeten zijn naar ieder mens. En vanuit het hart. De bijbel spreekt hierover in:
Lucas 6:43 Immers, er is geen goede boom, die slechte vrucht voortbrengt, noch ook een slechte boom, die goede vrucht voortbrengt. Lucas 6:44 Want elke boom wordt aan zijn eigen vrucht gekend. Want van dorens leest men geen vijgen, en van een braamstruik oogst men geen druif. Lucas 6:45 Een goed mens brengt uit de goede schat zijns harten het goede voort en een slecht mens brengt uit de boze schat het boze voort. Want waar het hart vol van is, daarvan spreekt de mond.

Hoeveel mensen ken je die eerlijk, rechtvaardig en betrouwbaar omgaan vol vanuit het hart, niet alleen met dierbaren en vrienden, maar met iedereen? Ik heb veel betrouwbare vrienden, maar ik zou niet durven zeggen dat ze eerlijk, betrouwbaar en rechtvaardig zijn naar iedereen die ze ontmoeten. Als ik me dat soort door en door eerlijk en rechtvaardige mensen voor probeer te stellen, kom ik uit bij de predikanten uit de heiligheid beweging. Echt mensen uit vervlogen tijden, die een eerlijkheid en onkreukbaarheid hadden die we ons vandaag de dag met als ons gesjoemel en gedraai nauwelijks meer voor kunnen stellen. En is dat niet een hele trieste constatering?

Persoonlijk val ik er gewoon even stil van. Ik schrijf dit, denk erover na, en moet tot deze conclusie komen. Van alle goede mensen die ik ken, zou ik voor niemand mijn hand in het vuur durven steken dat zij aan deze definitie van goedheid voldoen. Terwijl het aan de andere kant toch niet klinkt als een buitensporige eis. Het zou voor christenen gewoon moeten zijn om eerlijk, betrouwbaar en rechtvaardig met iedereen om te moeten gaan.
En hier verder over nadenkend is dit denk ik ook het grootste struikelblok naar buiten toe. Ik denk dat dit is waar ongelovigen ons het meest op afrekenen. Zij verwachten van ons een grotere mate van betrouwbaarheid, zien heel scherp dat wij dit niet leveren en zij vinden ons hypocriet. En geef ze eens ongelijk!
Wie heeft niet eens een bocht afgesneden, een beetje gesjoemeld of gedraaid en dat juist aan een ongelovige verteld, omdat broeders en zuster ons erover zouden oordelen en we bij de ongelovige meer begrip verwachten? Zonder dat we beseffen dat we hiermee juist naar de ongelovigen het signaal geven dat christenen niet anders zijn dan zij. Wat valt er voor hun dan nog te winnen in de kerk? Waarom zien zij niet hoe goed God is? Nou: Waar is ons licht? Het bewijs dat wij anders zijn? Hierin zijn we maar al te vaak zout zonder smaak!

Ik moet zeggen dat op dit moment mijn hart zwaar aanvoelt van de conclusies die ik hier moet trekken. Ik hoop dat als jij dit leest, het je ook niet onberoerd laat en je hierin eens oprecht naar je eigen wandel gaat kijken, zoals ik dat ook doe. Liefde is goedheid, liefde handelt eerlijk, rechtvaardig en betrouwbaar met iedereen, vanuit het hart.

De volgende: Liefde is niet afgunstig. Wij noemen dit vaak jaloers, hoewel die term niet helemaal correct is. Het is een ander iets eigenlijk (een beetje) niet gunnen, omdat je het zo graag zelf zou willen hebben. De buren krijgen een erfenis en kunnen verhuizen naar een groter huis, terwijl jij al jaren daar weg wilt, maar je hebt de middelen niet om te verhuizen. Jij bid al jaren voor een goede partner, en je beste vriend(in) die nog maar kort alleen is, scoort al weer een geweldige partner. Het is het gevoel van: het is niet eerlijk, zij wel en ik niet! Het is het gevoel van: dat zou ik ook wel willen en dan niet oprecht en volledig blij kunnen zijn voor de ander dat hij het wel heeft. Het is die bittere smaak in je mond, het gemis, alsof je tekort komt.
Je zag het vroeger vaker bij kinderen uit grote gezinnen waar tekorten waren: eten, kleding, aandacht. Elk klein beetje moest bevochten worden om het te krijgen en verdedigd worden om het te houden. Grote gezinnen waarin genoeg van alles was, vooral de aandacht, hebben juist geleerd te delen en blij te zijn voor elkaar. Tegenwoordig met de kleinere gezinnen zie je het juist ook vaak de kop op steken. Er is zoveel eten, spullen, aandacht, dat men meent overal recht op te hebben, en als ze het dan tijdelijk zonder moeten doen wordt er moord en brand geschreeuwd door de kinderen (en sommige volwassenen). De prijs van individualisatie: een ander wordt niks meer gegund, als ik maar heb!
Vergelijk dat met de houding van Johannes: Hij (Jezus) moet groeien, ik moet minder worden. (toen zijn discipelen ‘overliepen’ naar Jezus).
Wie in jouw omgeving heeft iets dat je hem of haar eigenlijk niet volledig kan gunnen, omdat je het zelf ook wel zou kunnen hebben. Voor wie kun je niet volledig en hartgrondig gelukkig zijn omdat zij het wel hebben en jij niet?
Liefde is niet afgunstig, liefde gunt de ander alles, ook als je zelf niets hebt. Ouch.

De liefde is niet opgeblazen (trots).
En hiermee wordt natuurlijk niet de trots bedoeld die je voelt voor je kinderen als ze ergens in slagen waar ze veel moeite voor gedaan hebben, of de promotie van je partner. Het gaat om trots in jezelf. In jezelf eigenlijk net iets beter, liever, slimmer vinden dan een ander. Hier uit vandaan komt dan een neerkijken op een ander. En dit hoeft niet heftig te zijn, dit kan heel klein en subtiel zijn: ach, zij voelt dat nu net eenmaal iets minder goed aan / tja, dat is niet zijn sterkste kant. En deze beide uitspraken hoeven niet perse te getuigen van trots. Ze kunnen juist begripvol en geduldig geuit worden. Ook hier gaat het er weer om wat er in je hart is: denk je er in je hart (natuurlijk nooit hardop!) achteraan: “maar ik voel dat wel” / “voor mij is dat wel een sterk punt!” En voel je je net iets beter dan die ander?
Krijg je net dat kleine beetje warme gevoel, of dat kleine glimlachje als je aanwijst wat een ander niet kan (en jij wel)? Dan zit je in de problemen!

Ook hier komen we weer op de verscheidenheid die God in de mens gelegd heeft, alle verschillen in ons, die in Hem allemaal verenigd worden, waardoor we alleen samen zijn Grootheid kunnen kennen. De één heeft nu eenmaal meer aanleg voor letters, de ander voor cijfers, de één voor theorie, dan ander voor praktijk, de één voor leiden, de ander voor volgen, de één in de tuin, de ander in de werkplaats. En hebben we elkaar niet allemaal nodig? Het is toch geen schande dat ik iemand nodig heb die reparaties aan mijn huis kan doen, terwijl ik zijn boekhouding kan doen? En wat heb je aan leiders, als er geen volgers zijn? En zonder slimme koppen die de theorie van vooruitgang bedenken, hadden we nog steeds in berenvellen in grotten geleefd, maar ook zonder de knappe koppen die diezelfde theorie in praktijk kunnen brengen en uitvoeren! Iemand kan de theorie van het wiel bedenken, maar zonder de vakmannen die iets ronds konden vormen en assen konden maken, zou die wagen nog steeds niet rollen.
We hebben elkaar nodig, juist in onze verscheidenheid!! Ik kan al jaren zo boos worden als mensen neerkijken op mensen die met hun handen werken. Die het “simpele” werk doen. Alleen omdat ze niet 5 of 6 jaar met hun neus in de boeken hebben gezeten, maar die juist in de praktijk geleerd hebben, met hun handen en ruggen te werken. Vergeet niet dat als zij dat werk niet wilde doen, jij geen goede wegen had om over te rijden, geen huis had om in te wonen, de schappen in de supermarkt niet gevuld werden zodat je eten kon kopen, of de groentes niet meer op het land groeiden, waardoor je zou verhongeren! En veel knappe koppen, die wel met hun neus in de boeken hebben gezeten, kunnen nauwelijks met hamer en schroevendraaier omgaan, hebben toch echt een installateur nodig voor hun verwarming of airco, en zouden op het land nog geen wortel van een sperzieboon kunnen onderscheiden. Kennis en wijsheid zijn relatief. Het is maar net op welk pad God je geleid heeft.
En is het niet prachtig, dat we in al die verscheidenheid in elkaar, delen van God mogen herkennen? Wijs een ander niet af als minder, of zelfs maar als ‘anders, daar heb ik niet zoveel mee’. Want juist van de anders zijn, die andere invalshoeken, die andere gedachten en gewoontes, kunnen we zoveel leren of de grootsheid van God die het allemaal ontworpen heeft en alles in zichzelf heeft. Wees eens wat meer nieuwsgierig naar een ander en leer over de grootsheid van onze God. ONZE God, niet jouw God, mijn God, de God van degene die preekt maar Onze God, van ons allemaal!
Liefde is niet opgeblazen en trots, maar liefde is juist blij om alle verschillen.

Hmm, dit was 1 vers, maar voor vandaag wel weer even genoeg. Wat is liefde, wordt vervolgt.

Geschreven door: Monica